Co to jest windsurfing

Zapraszamy do fachowej lektury:

Sport polegający na żeglowaniu podobnym do jachtowego, lecz przy pomocy innego sprzętu. Deski o wyporności od 60-70 do ponad 300 litrów, dzielą się na mieczowe i bezmieczowe (o szerokości dochodzącej nawet do 101 cm, tzw. wide-body lub flapery). Pędnik stanowi zespół masztu, bomu oraz żagla o różnej powierzchni (stosuje się różne żagle dla odpowiedniej siły wiatru oraz umiejętności i postury zawodnika, od 0,5 do 12,5 m2). Do połączenia deski z żaglem stosuje się przeguby gumowe.

Windsurfing ma wiele różnych odmian. Podstawowe to:

Freeride

właściwe pływanie na desce. Wykonywanie takich manewrów jak hals, zwrot, hals i osiąganie przy tym znacznych prędkości do 30 węzłów. Takie pływanie uprawia na co dzień zdecydowana większość windsurferów na płaszczyźnie amatorskiej lub rekreacyjnej. Nie ma tutaj specjalnych wymagań sprzętowych. Oczywiście freeride można również uprawiać na większych deskach wave lub freestyle, a nawet na deskach slalom.

Freestyle

inaczej „wariacje” na desce. Jest to bardzo stara dyscyplina, lecz wraz z pojawieniem się nowych, lżejszych i zwrotniejszych desek zaczęła się intensywniej rozwijać. Pierwszym manewrem, który rozpoczął nowoczesny freestyle jest vulcan (rodzaj zwrotu z wiatrem, tyle, że wykonanym w powietrzu). Freestyle to przede wszystkim dobra zabawa i ciągła nauka setek manewrów (np. spock, chachoo, canabrava itp.). Freestyle stale się rozwija i rozwijać się będzie, gdyż w tej dyscyplinie windsurferów ogranicza jedynie wyobraźnia.

Formuła – regaty wyścigowe

W ciągu ostatnich 15 lat urosła do rangi najbardziej prestiżowej dyscypliny windsurfingowej. Rozgrywana jest przy wiatrach słabych i średniej mocy. Deski do formuły posiadają pojedynczy statecznik o maksymalnej długości 70 cm, natomiast powierzchnia żagli dochodzi do 12,5 m2. Zawodnicy samodzielnie decydują o doborze sprzętu spośród produktów ogólnie dostępnych na rynku, jeśli spełniają tylko wymogi Formula i ISAF. Także rozmiar żagla, jak i długości statecznika pozostawiony jest do decyzji windsurferów. Możliwości indywidualnego doboru sprzętu, idealnie pasującego do upodobań oraz budowy fizycznej zawodnika, czyni Formułę Windsurfing najszybszą (nie licząc Speed) dyscypliną żeglarską. Formuła jest szczególnie popularna na Florydzie, gdzie promują ją takie sławy jak Fernando Martinez, Alex Morales, Ron Kern oraz juniorzy: Alex Stankie i Sergio Cremisini, a także we wschodniej Australii, gdzie rozpowszechniana jest przez Seana O’Briena wraz z Allison Shreeve.

Deski do Formuły używane są na płaskiej wodzie co czyni je alternatywną dla „windsurfingu na fali”. Spisują się rewelacyjnie zarówno w żegludze „z wiatrem” jak i „na wiatr”, jednak stosunkowo długi statecznik dość skutecznie utrudnia surfowanie w tzw. pół wietrze. Tłumaczy to poniekąd sposób rozgrywania zawodów w Formule Windsurfing. Tor, który muszą pokonać zawodnicy ma kształt prostokąta (dłuższe ramiona ustawione równolegle do wiatru), lub typowego Zig-Zagu z wiatrem.

Jedną z najbardziej utytułowanych zawodniczek Formuły Windsurfing na świecie jest Dorota Staszewska, która czterokrotnie wygrywała mistrzostwa świata i dwukrotnie zdobyła puchar świata w tej klasie; jednym z najbardziej utytułowanych zawodników jest Polak – Wojciech Brzozowski, wielokrotny mistrz świata i Europy.

Slalom

– odmiana stara jak sam windsurfing, która odeszła w cień wraz z pojawieniem się Formuły Windsurfing. Od jakiegoś czasu jednak możemy obserwować ponowne zainteresowanie slalomem. Konkurencja polega na ściganiu się na trasie wyznaczonej według symbolu „8” lub slalomu między bojami na kursie z wiatrem. Używa się tutaj z reguły sporych pędników (o wiele za dużych na panujące warunki) wyposażonych zazwyczaj w 4 cambery.

Super X

Dyscyplina młoda, już nie rozwijająca się. Ostatnie zawody w tej klasie zostały rozegrane w 2006 roku i aktualnie nie planuje się kolejnych. Było to w zasadzie połączenie regat slalomowych z zawodami freestyle. Trasę wyścigu często planowano identycznie jak trasy do slalomu. Innowacją było ustawienie tzw. „parówki” – podłużnej boi o wysokości ok. 50–60 cm przez którą należało przeskoczyć. Dodatkowo istniały tzw. „sections” – obszary gdzie każdy zawodnik musiał wykonać określony manewr. Najczęściej były to frontloop, duckgybe lub spock. Dyscyplina była bardzo widowiskowa i wyjątkowo niebezpieczna. Na „parówkach” zawodnicy pływali blisko siebie, co groziło staranowaniem się nawzajem. Dlatego też Super X to jedyna dyscyplina windsurfingu, w której obowiązywał kask. Używało się tutaj desek, które są połączeniem sprzętu do slalomu i freestyle.

Speed

Jedna z najbardziej ekscytujących form uprawiania windsurfingu. Również jedna z najniebezpieczniejszych. W tej dyscyplinie korzysta się z małych desek i dużych żagli do slalomu. Na płaskiej wodzie przy wietrze 7 w skali Beauforta osiąga się wielkie prędkości (ponad 60 km/h).

Wave

Polega na ujeżdżaniu fal – w zasadzie wtedy nie wykorzystuje się wiatru lecz siłę nośną fali. Pędnik musi być lekki, by łatwo i szybko można było nim odpuszczać i łapać wiatr. Na falach można wykonywać tzw. jazdy frontside i backside. Przy wysokich falach można wykonywać podwójne salta oraz manewry takie jak table top (wymyk deski do góry dnem w powietrzu). Pływanie na falach jest z reguły niebezpieczne, gdyż tam gdzie występują najlepsze fale, często są i rafy koralowe. Zderzenie z rafą może skończyć się nawet śmiercią.

Wymienione gatunki windsurfingu to odmiany podstawowe. Istnieją również gatunki będące syntezą różnych odmian. Jeden z nich to freemove (synteza freestyle i freeride – czyli pływanie tam i z powrotem połączone z wykonywaniem skoków, zwrotów w różnych wariacjach i ewentualnie podstawowych manewrów freestyle). Istnieje również taki rodzaj windsurfingu jak freecarve – czyli pływanie po prostej z jak największą prędkością i robienie agresywnych, wręcz slalomowych zwrotów. Używa się tutaj desek o dużej manewrowości

Deski do windsurfingowe

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych deski windsurfingowe dzielono na długie (longboards) i krótkie (shortboards). Długie deski zwyczajowo miały przynajmniej trzy metry długości. Współcześnie deski windsurfingowe można podzielić na następujące kategorie:

Freeride

deski przeznaczone głównie do pływania amatorskiego i rekreacyjnego, głównie na spokojnej wodzie. Osiąga się na nich prędkości do 30 węzłów. Do pływania freeride najlepiej nadają się deski o szerokiej rufie, sporej stabilności a do tego w komplecie z dużym, freerace’owym, 2 lub 3 kamberowym żaglem.

Formula Windsurfing Class

krótkie deski, nie szersze niż 1 metr. Korzysta się z nich w wyścigach Formula Windsurfing.

Wave

małe, lekkie i łatwo manewrujące deski do pływania na załamujących się falach. Jest to sprzęt o długości nie większej niż 260 cm. Szerokość wynosi od 50 do 60 cm. Deska charakteryzuje się sporym podgięciem dziobu i sztywną konstrukcją. Generalną zasadą przy pływaniu na deskach Wave jest korzystanie ze sprzętu o wyporności (wyrażonej w litrach) zbliżonej do wagi zawodnika (w kilogramach). Wyporność sprzętu wave wynosi najczęściej od 65 do 90 litrów.

Freestyle

szerokie deski o wysokiej wyporności (maksimum 115 litrów) przeznaczone dla żeglarzy uprawiających sztuczki akrobatyczne (skoki, zwroty, vulkan). Żagle do takich desek muszą lekkie i manewrowe, co umożliwia błyskawiczne przyspieszenie i pozwala lepiej rotować.

Slalom

krótkie deski o dużej manewrowości. Charakteryzują się mało podgiętym dzióbem i równolegle ułożonymi krawędziami. Często są wyposażone w charakterystyczne wycięcia na rufie (ang. cut outs), które ułatwiają szybsze wejście w ślizg i lepszą prędkość na halsie.

Funboards

są to deski dla początkujących. Często wyposażone są w miecz, by ułatwić niedoświadczonemu windsurferowi utrzymanie się na desce. Z tego samego powodu Funboards są niemal tak szerokie jak deski Formula i mają bardzo dużą wyporność. Czasami są nazywane również „Begginer Boards”

Racing longboards

długie deski przeznaczone dla windsurferów zajmujących się wyścigami. Takimi deskami jest sprzęt spełniający wymagania klas Mistral One Design, czy olimpijskiej klasy RS:X.

Bardzo często podejmuje się próby budowania desek łączących różne kategorie. Niektóre z nich to np. freerace, freestyle-wave, czy freeformula.

Rodzaje żagli windsurfingowych

Współczesne żagle windsurfingowe zbudowane są z dwuwarstwowej folii poliestrowej zbrojonej siatką z wysoko wytrzymałych włókien. Najczęściej jest to monofilm (folia poliestrowa) oraz różne hybrydy polimerów powstających na bazie poliestru. W nowoczesnych konstrukcjach jedynie tak zwane okno żagla wykonuje się z folii PVC (polichlorek winylu).

Analogicznie jak w przypadku desek, nazwy żagli są często ściśle związane ze stylem uprawiania windsurfingu. Podstawowe modele to:

Wave

– Składa się z 4-5 listew idealnie komponujących się z deskami o długości mniejszej niż 3 metry. Aktualnie żagle z typu Wave są budowane bardzo lekko. Ich wymiary mają od 2,5 do 6,0 m2. Są bezcambrowe, a spora powierzchnia żagla wzmocniona jest kevlarami. Wave są wyposażone w udogodnienia, które pomagają wykonywać skoki (np. podwyższenie dolnego liku).

Freestyle

– Żagiel tego rodzaju ma rozmiar od 4,0 do 7,0 m2 i jest zbliżony w budowie do modeli wave. Żagle freestyle różnią się tym, że są bardziej rozbudowane w dolnym liku i mają większą liczbę listew od 5 do 6. Nieznacznie wyróżnia je również maszt.
Freeride – Żagle typu Freeride są wyjątkowo lekkie i uniwersalne. Dedykowane przede wszystkim windsurferom pływającym w celach rekreacyjnych. Powierzchnia żagla wynosi od 4,0 do 9,0 m2. Żagle freeride są najczęściej bezcambrowe.

Race

– Żagle typu Race to sprzęt wyścigowy, skonstruowany z myślą o szybkościowych konkurencjach sportowych. Rozmiar tych żagli sięga nawet 12,5 m2 (największe z nich używane są w klasie Formula Windsurfing). Posiadają one stały, głęboki profil, który uzyskano dzięki zastosowaniu dużej ilości camberów oraz użyciu poszerzonej kieszeni masztowej. Na żaglach race można osiągać dużą prędkość w bardzo krótkim czasie przy stabilnym ciągu.

Jeżeli jesteś zainteresowany windsurfingiem zapraszamy do sprawdzenia naszej oferty kursów windsurfingu